Uyuni, La Paz, Puma Punku

18okt.

Gister Daf opgehaald op het vliegveld. Vanmorgen om 10:30 vertrokken met een Über toeristische tour naar de zoutvlaktes in Uyuni. Tering jantje.... Stop 1: Train cemetairy, super gaaf, maar.....met 100 toeristen en 20 Toyota landcruisers. Wel leuke foto's kunnen maken bij de trein. Het gezelschap is gelukkig goed, een Nederlands stel van onze leeftijd met mooie humor!
Stop 2 was Über saai, een artesania Market waar je souvenirs kunt kopen, give me a break....
Nu op naar het zouthotel voor een lunch. Ben benieuwd wat het wordt. Ben ik nu negatief of is dit te corny...
Ik merk dat ik wel een beetje last heb van de hoogte, 3700-4300 meter. Ik voel me niet echt lekker. Vannacht voelde ik ook een soort lucht tekort en werd daardoor wakker. Daphne was heel diep en luid aan het ademen in haar slaap. Als je hier even vlug de trap op loopt ben je buiten adem.

De 3e stop was wel even leuk, zouthotel, waar de Dakar Rally langskomt in januari. Er is daar een groot beeld van zout gemaakt van het logo van Dakar Bolivia.

De zoutvlaktes zijn erg leuk. We hebben een half uur op de zoutvlaktes 'fotos locas' gemaakt. Doordat alles wit is, valt het perspectief weg en kan je hele geinige foto's maken.

We zijn nu op Isla Incahuas, zogenaamd een heel bijzonder eiland vol cactussen, boring... We zitten na de lunch hier nog een uur vast. Zojuist hebben we lunch gehad met Quinoa en groente, prima voedsel. Ook een stuk vlees maar dat heb ik niet gegeten.
Het nadeel van een tour met gids en andere mensen, is dat je vast zit aan tijden. Ik heb er wel van geleerd en ga voortaan liever op eigen initiatief, echter was dit de enige mogelijkheid om de zoutvlaktes te bekijken.
----
Heerlijke nacht gehad, tegen de verwachting in kregen we een 2 persoons kamer, en hebben we redelijk goed gegeten.
------
Om 6:00 moesten we opstaan, prima tijd wat mij betreft.

Onderweg komen we veel vulkanen tegen welke een mooi plaatje en contrast vormden tegen de heldere blauwe lucht met enkele witte wolken. Sommige bergen hebben een prachtig kleurenpalet van wit, verschillende kleuren bruin, geel, paars, noem het maar op.
Op 4890meter had ik aardig last van de hoogte, ook in de auto. Als ik dan een aantal coca bladeren nam, ging het adem tekort binnen 5-10 minuten weg. Je kan fit zijn of niet, maar als je lichaam er niet aan gewend is ben je de sigaar. Daphne had er nog meer last van omdat zij geen aanpassingstijd heeft genoten op hoogte.

Arbol de Piedra, over-rated, "Boom van steen". Een stuk steen van 6-7 meter hoog met een smalle 'stam' en een breed bovenlijf, die midden in de woestijn staat. Leuke extra attractie die men verzonnen heeft als trekpleister voor toeristen. Ik vond in de auto blijven zitten minder boeiend dus ben er toch maar uit gegaan.

Hierna mochten we genieten van een aantal grote lagunes met flamingo's, die heel dichtbij, op 3 meter afstand hun dingetje aan het doen waren. Erg mooi om te zien!! Tevens heb ik hele mooie roze en witte Flamingoveren gevonden voor op m'n Lakota indianen schild. Daar verzamel ik veren, en objecten uit de natuur voor als een soort levensverhaal. Van elke plek die ik bezoek heb ik een herinnering op het schild, een kunstwerk.

Op de plek van de lunch, naast een lagune, was een toilet. Maarja, als man is het makkelijk even ergens een plasje te plegen. Je moet je voorstellen, een houten hutje met een gat en zonder bril. De afvoer van het hutje ging direct de lagune in, waar ik geen voorstander van ben omdat je de omgeving daarmee geconcentreerd vervuilt. Plassen verboden, zag ik een bordje later. Sterker nog, om de 5 meter stond er een bordje. Maar ik ben nooit voorbij het bordje gegaan ;). Toen ik het onschuldige plasje aan het plegen was, kreeg ik een reprimande van verschillende lui. Kon zelfs een boete ervoor krijgen, lol! Ik vertelde de man dat ik de arme plantjes water gaf en de waardevolle mineralen en vitaminen niet wilde verspillen. Die man moest lachen en zei dat mijn pis toxisch was. Waarop ik natuurlijk zei: Mi pis es mejor. lol!

Vervolgens moesten we de nacht doorbrengen in een k**** hostel, super koud(-12!), geen lakens onder het wollen dekbed, daar slaapt dus iedereen onder, geen douche dus voelde me smerig, 6 keer tegen m'n voeten getikt door mensen die naar het toilet gingen en daardoor wakker, moest zelf 4x naar het toilet, luidruchtige Fransen op de gang die tot 12 een feestje hebben gehouden(iedereen ging 20-21:00 slapen), enkel het matras was wel goed, misschien zal ik eraan moeten wennen? 4:30 opstaan, hele nacht wakker gelegen... Het was overigens op 4900 meter en kreeg nauwelijks lucht 's nachts... Een meisje die de dag ervoor omelet had gekregen als Vega lunch, had behoorlijk last van haar buik 's nachts. Dat had ik ook en zou weleens de zaak hebben kunnen verergeren.

De geisers waren niet zo spectaculair als Tatio Geisers in Chili maar toch best aardig. Het was buiten -5 graden.

We ging na de geisers naar de hot springs, een ontlading!! Lekker schoon gespoeld, en heerlijk warm!! Daar had ik best een uurtje in willen vertoeven.

Hierna nog twee lagunes gezien maar iedereen is (lagune)moe dus veel animo om nog meer te zien is er niet... Ik heb gevraagd of we eerder dan 17:30 kunnen aankomen in Uyuni. De rest van de mensen was daar zeer content mee. De chauffeur zei dat we dan 1 stopje moesten skippen. Volmondig werd er Ja geroepen. Het waren 3 behoorlijk intensieve dagen.
Daphne en ik heb en namelijk een nachtbus naar La Paz te nemen van om 19:00, van 11 uur. We willen daarvoor nog even douchen en goed eten!
Heel blij dat we deze tour hebben gedaan, zeer de moeite waard, en ondanks een slechte laatste nacht, zou ik het zo weer doen!

De chauffeur gaf aan dat we naar Bañe de Roca gingen, waarop iemand achterin antwoordde: Baño de Roca? ("Toilet van steen). Hahaha die man lag helemaal in een deuk. De eerste keer dat ik hem zag lachen. De afgelopen dagen was dat nog niet gelukt :). De chauffeur was een aardige man en nam zijn job zeer serieus. Bij de transfer van San Pedro naar uyuni zat ik met een scheurmonster in de auto maar deze man reed heel relaxed.
----

Daf en ik zitten inmiddels in de bus naar La Paz, in het Noorden van Bolivia. We zijn om 19:00 vertrokken, nou ja 19:20 Boliviaanse tijd, en staan nu even stil voor een vrij lang plasje van de chauffeur. Het is 3:00 en de rit is vrij rap gegaan. Nog 3 - 3,5 uur is het rijden. We hebben hele comfortabele stoelen. Deze gaan tot 45 graden plat en je kan je draaien alsof het een bed is. Van mij mogen we wel weer gaan rijden nu....
We zijn 13 uur onderweg geweest en was best te doen maar een behoorlijke vertraging, in Latijns Amerika de normaalste zaak van de wereld. Zo het hotel opzoeken, ontbijten, powernap, en naar Tihuanacu en Puma Punku, historische opgravingen waarvan wordt gezegd dat deze heel oud is, maar waar lasertechnologie moet zijn gebruikt om de stenen neer te zetten. De stenen zijn immens, zitten als een puzzel in elkaar geschoven, en komen niet uit de regio maar een paar honderd km verderop. Lijkt mij erg boeiend en stond hoog op m'n prioriteitenlijstje!!
Haha dit is prachtig! Het sneeuwt hier gewoon. Ik zie bussen rijden met een dikke laag sneeuw op het dak!! En nu verder alle huizen en grond vol sneeuw! Dat is nog eens een omslag van 40 graden Atacama, naar Uyuni hoogvlakte fris maar hete zon, naar fokking sneeuw!
Nou het duurt aardig lang voordat we het centrum in zijn. Al 14 uur onderweg inmiddels...
La Paz is Immens!!!! We rijden over de berg en kijken in het dal, één groot mierennest!! Bergen en dalen vol met huizen en flats, berg na berg! Ik zie al dat we hier Max 1 nacht gaan blijven haha.
Het hotel ligt naast het busstation! Wat relaxed! Een 2-pers kamer met eigen badkamer voor 13 euro, ik zeg doen!
......
Hoe moeilijk is het als hotel om je gast een bord uit de keuken te laten gebruiken. Ik vroeg de dame van de keuken om een bord. Zegt ze: nee die hebben we niet. Terwijl ik mensen zie eten van een bord. Ik werd gek en keek naar de borden, en zei haar dat ik toch echt borden zag. Vervolgens vroeg ik of ik de keuken in mocht. Ze liep voorop, ik er achteraan... Staan we in de keuken. Zegt ze: je mag niet in de keuken en wees naar het bordje. Toen was ik boos. Ze moeten niet met me sollen of aan m'n eten komen als m'n bloedsuiker op -10 staat!

Gelukkig heb ik heerlijke verse sinaasappelsap gedronken bij een dametje op straat aan de overkant. Ik knapte gelijk op na een liter sap :-)

De vrouwen gebruiken hier geen kinderwagens... Doeken. Het kind wordt in het doek gewikkeld en in één beweging de rug op geslingerd. Als westerling denk je mogelijk...tsja als dat maar goed gaat.
Ze hebben hier ook plantenbakken, gemaakt van autobanden en opgeleukt met verf. De perkjes zijn met gebruikte geverfde petflessen versierd.

In La Paz is het eigenlijk een gore stinkzooi, overal troep op straat, stinkende vervuilende bussen, gaten in de weg en toerende auto's. Drempels hebben ze hier ook uitgevonden. De auto's 'nemen' hier hun voorrang. De grootte van je auto is ook bepalend voor de mate van je succes.
Op kleine markjes kan je hier heeeel veel snoep en zoetigheid kopen. Eigenlijk zoals in Chili. De kraampjes zijn keurig netjes en alles ligt op de goede plek. Het kraampje ernaast heeft precies hetzelfde!! En die daarnaast ook! Sterker nog, alles ligt op dezelfde manier geordend.

---

We zijn net bij Tiwanaku en Puma Punku geweest. Hele oude opgravingen van oude beschavingen. Zeer magisch! Ik was helemaal kapot in het busje hierheen, kukelde zelfs in slaap, maar ik ben hier nu geweest en voel me weer prima. Ik kan wel slapen maar m'n ogen vallen niet meer dicht. Er hangt hier een hele aparte energie. Vooral bij Puma Punku, en bij de opgraving op Tiwanaku waar alle gezichten van de wereld te zien zijn. Althans dat is een verklaring van de opgraving. Toen ik daar liep voelde ik m'n hele lichaam beter stromen en verdween de vermoeidheid. Heel gaaf dat ik dit heb mogen ervaren!

Het begint keihard te hozen!!! Net liepen we buiten langs een stel Boliviaanse schoolkinderen van een jaar of 7-8. Ik zwaaide naar ze omdat ze zo aan het kijken waren. Ze zwaaiden allemaal terug en kwam naar ons toe hollen. Ik riep: Chocala! En ze gaven allemaal een high five en er kwam een jongetje aanhollen en die gaf me een knuffel. Vervolgens kwamen alle andere kindertjes en die wilden allemaal een groepsknuffel haha, echt lachen. En zojuist vroeg een vrouw of ik met haar kind op de foto wilde lol!

Wat zijn backpackers toch een armoedzaaiers... Meerdere malen meegemaakt, en vandaag ook weer, dat je iets betaalt, en het als vanzelfsprekend wordt gezien dat jij betaalt en zij op jouw rug mogen meerijden. Ik vind het fatsoenlijk als je aanbied de kosten voor vervoer of eten te delen... Ik ga dus niet meer voorschieten.