Colca Canyon trek!!

Het plan voor de 2 dagen hiking trail in Colca Canyon was, eerst 3 uur heel steil afdalen, dan een uur lunchen, dan weer 3 uur doorlopen naar de 'oase'.

Colca Canyon, is de diepste en stijlste canyon ter wereld. De 'grand' canyon in de States is hier helemaal niets bij! Het is niet eens een canyon omdat van top tot top deze 12km is, en een canyon is pas een canyon als deze Max 10km is.

Allereerst gingen we Condors kijken op een uitkijkplaats maar hebben er slechts 1 gezien, en 100en mensen, crowded. Niet de moeite... De rede hiervan is dat er een mijnen in het gebied worden geëxploiteerd. Er komen met deze activiteiten veel gifstoffen vrij en vervuilen het gebied! Tevens worden er explosieven gebruikt om de grondstoffen te winnen... Het is verschrikkelijk om die impact van geld en kapitaal op de natuur te zien... Terwijl we daar waren hebben we 2x een explosie gehoord in het gebied dat de beesten weg jaagt.
In het gebied leven een stuk of 10 puma's. Deze worden tevens bejaagd door boeren die niet willen dat hun Alpaca's en Llama's worden opgegeten. Zo te horen gaat het hier aardig bergafwaarts met de natuur en de gids zag er niet blij uit, en baarde zich duidelijk zorgen.

Aardbevingen ongeveer 3x per week is normaal in dit gebied omdat er dichtbij actieve vulkanen zijn.

Eenmaal begonnen aan de afdaling, 's morgens vroeg, na een pick-up om 3:00 bij het hotel, merkten we dat het super zwaar was. Daphne had het vooral heel zwaar, en ondertussen liep ik ergens halverwege met een aussi te lullen over van alles en nog wat.

We hadden veel water en fruit bij ons omdat er onderweg niets te koop was. Althans dat werd ons verteld, dus waren we voorbereid. De praktijk wees uit dat het wel kon maar dat je 4 euro voor 2 liter betaalde. Ik was heel blij dat ik m'n dingetjes bij me had zodat ik onderweg lekker fruit kon eten en genoeg water kon drinken. Daarnaast was de work-out fantastisch.
We liepen langs ravijnen waar je liever niet in kijkt, want alleen kijken kan je al uit balans brengen. En het pad was 1-1,5 meter breed. Soms wat minder.

Toen we beneden waren, 1200 meter afgedaald, moesten we naar de plek lopen waar de lunch was. Deze loop was Inca-flat. Dat betekent dus behoorlijk wat heuvels haha!

Halverwege heeft Daphne zelfs haar 10kg+ tas aan de gids moeten geven omdat ze het niet meer trok. Daphne was al helemaal kapot.

Na de lunch met soep, quinoa, groente en alpacavlees, liepen we verder voor nog een aardig pittig stuk.

Bijna op het einde werd een Italiaanse niet lekker, en ging door d's knieën. Daphne kon haar nog tegen de berg aan duwen zodat ze niet het ravijn in flikkerde. De gids kwam na even zoeken met een kruid, die ze moest opsnuiven, en even later ging het beter. Ik denk een zonnesteek en inspanning tegelijk, maar te weinig gedronken.

San pedro cactussen staan hier all over the place. De cactus met halucinerende effecten, vaak door sjamanen gebruikt of ingezet om inzichten ergens in te krijgen.

Cochenille, een parasiet die groeit op de Tuna, bladvormige cactus, wordt gebruikt voor het maken van lippenstick. Als je de luis samen knijpt komt er een fel rode lippenstick kleur op je handen.

Tevens was er een giftige plant om muizen mee te killen en welke een litteken op de huid, deze wordt dan zwart en is blijven. Het sap van de plan wordt een druppel in melk gedaan en in het huis gezet. Als de muis ervan drinkt is hij snel dood. Een mens gaat er ook dood van.

Tara: een plant waar penicilline van wordt gemaakt,

Een plant met bladeren die je kan wrijven in je handen en kan opsmeren om tegen muggen te beschermen.

In de oase aangekomen kwamen we op een prachtige plek. Een zwembad van bronwater, en een klein voetbalveldje. We hebben nog met de mannen even tegen elkaar gespeeld, midden tussen de immens grote bergen! Daarna hebben we een spelletje kaarten gespeeld, bij het kampvuur gezeten, en lekker gaan slapen. Vroeg weer op! Om 4:15 :-) dus lekker fris om te lopen.

Om 5:15 zijn we vertrokken, en ik was om 6:50 bovenop de berg. Ik ben dus in iets meer dan 1,5 uur, met 10kg bepakking, 1200 meter omhoog gegaan in de ijle lucht naar 3278 meter! Behoorlijk zwaar! Normaal staat er 3 uur voor.
Onderweg heb ik groepen ingehaald die snakkend naar adem en kracht om 4:00 en 4:30 waren vertrokken! Bovenaan kwam ik als een van de eersten boven. Ik maakte me zorgen of Daphne het wel zou redden überhaupt... Een uur later kwam ze boven, en een ezel had haar backpack mee omhoog gedragen. Ze was trots dat ze het helemaal alleen heeft kunnen doen omdat ze eerder veel problemen had met de hoogte en klaagde over haar conditie.

In het restaurant kwamen later de mensen bij elkaar en zeiden een aantal mensen in conclaaf: "I did not see anyone going up so fast as you did! Amazing!". Ik zag het ook als een goede training en conditionele test maar dat zit dus heel goed! Een compliment is natuurlijk leuk, maar het belangrijkste is dat je het goed naar je zin hebt. Ik sta er zelf versteld van dat ik het zo snel omhoog heb kunnen lopen want het was mega stijl!

Morgen gaan we raften!!