Laguna Cejar en El Tatio geisers!

Een dagje fietsen en chillen bij Laguna Cejar. Ik heb afgesproken met Stephanie en Floris om vroeg te gaan fietsen. Echter hadden we het zo gezellig op de binnenplaats van het hostel met kampvuur, Spaanse zang, kampvuur en een bbq met Chileense rode wijn, dat we ietsje later zijn weg gegaan. Het viel nog mee want we zaten 9:30 op de fiets. Na 2 km had ik een lekke band... Lekker... Floris ging terug om een nieuwe fiets te halen. Bij de fietsverhuur gaven ze hem een plaksetje mee om gezellig in de verstikkende hitte van de droogste woestijn op aarde je bandje te plakken, wat een gekken. De omgeving is fantastisch maar de mensen zijn hier vooral op je geld uit. De hele stad zit vol met touroperators. Een Belgisch meisje werkte in een van die hokjes en verdient 10 euro per dag. Prettige wedstrijd.
Uiteindelijk kwam de fiets na 30+ minuten en gingen we verder, 25 km fietsen. Dat was echt genieten want er stond een briesje en we konden alleen maar lachen.
De eerste 15 km ging top, over een autoweg, waar hard gereden kon worden maar we zijn slechts enkele auto's tegengekomen. Een hele lange rechte weg dus we hoefden slechts af en toe achterom te kijken of er geen verkeer aan kwam. Je zag ze dus van ver komen.
Na deze comfortabele rit kwam een onverharde weg met gaten en hobbels. We schudden helemaal uit elkaar. Toen ik vannacht in bed lag voelde ik nog m'n kont van het zadel haha. En als de hobbels weg waren hadden we diep zand waar we niet door konden fietsen dus moesten lopen met de fiets aan de hand.

Eenmaal aangekomen kwamen we in een blauwe oase aan met pastelkleuren op de achtergrond in het landschap. Blauw, groen, paars, rose, hooggebergte om ons heen en en strak blauwe hemel. Zelden zoiets moois gezien!! Ik zou iedereen aanbevelen dit land een keer te bezoeken!

Op de terugweg liep mijn voorband langzaam leeg, gelukkig niet helemaal, maar ik had een pompje waardoor ik kon bij pompen.

De volgende dag moesten we om 3:30 opstaan voor de transfer naar El Tatio geisers. Dat ligt op 4300 meter hoogte en waren gewaarschuwd dat het erg koud zou zijn! Maar liefst -7. Het was dus echt wennen om van 35 graden naar -7 te gaan. Ik had verschillende lagen aan van Thermo wol een windstopper en een dun jasje.

Het was een magische trip! Alle toeristen gingen linksaf, dus wij besloten rechtsaf te gaan om
maar niet achter een stel schapen aan te lopen, waardoor het rustig was en mooiere foto's te kunnen maken. Stomende en spuitende geisers, met een opkomende zon.

Na de geisers een kopje coca leaf thee om op te warmen. Stephanie was een beetje misselijk van de hoogte maar na een paar coca blaadjes was dat weg binnen 10 minuten.

De bus reed weer weg en kwamen langs thermale baden. De tour operator had ons niet verteld dat we badkleding mee moesten nemen, lekker.... Ik ben er toch nog even in gegaan maar zo ontzettend warm was het niet.

Op de terugweg heb ik de slappe lach gehad met Stephanie! Ik kon niet meer stoppen met lachen....

De man voor ons, een chagrijn, zei dat hij het lachen beu was, en dat de hele bus er last van had. Stephanie zei hem: We will change to the boring mode then.

We waren het er eigenlijk wel over eens dat we ons niets van deze chago aan gingen trekken en de sfeer niet wilden drukken. Sommige mensen zijn gestrest en kunnen dan geen prikkels verdragen mogelijk, maar je weet nooit waarom mensen zich zo gedragen of hun motief van de reis is. Maar dat is hun zaak.

Het werd nog erger toen de tourbus stopte en wees naar de linker zijde van de bus. Hij zei dat er een konijn zat en de hele bus vloog naar de linker kant, iedereen over elkaar heen hangend, voor een fucking konijn, hahahaha! Al die toeristen roepen: Arriba arriba jajajaja alla alla Hohoho!!! Alsof het ontzettend speciaal was om een konijn te zien. Toen hadden we het echt niet meer en tot slot een schepje er bovenop gedaan.
Verder hebben we nog heel mooi hoog gelegen moeras gezien en flamingo's maar bij het laatste was ik te moe om even de bus uit te gaan. Die had ik al vaker gezien. Verwend ben ik wel een beetje ;).

Eind van de middag hadden we het plan even te gaan slapen maar er kwam te veel tussen zoals tas en rotzooi in de kamer opruimen, kleren wassen, m'n dagelijkse bloedneus stelpen(door de droogte, hitte en het stof), en een afspraakje met een lokale voor een drankje. Ik kon tijdens dat afspraakje m'n ogen nog maar nauwelijks openhouden. Daarna hebben we heerlijke tortille wraps met veel groente, crème fraiche en kaas gegeten. Verrukkelijk! We hadden zoveel over dat we nog met twee Deense dames hebben gedeeld.
Iedereen eet hier heel slecht. Wit brood met jam, en pasta's. Ik eet hier heel gezond omdat ik moeite doe om goed voedsel te vinden, te maken, en zonder kruiden een goede lekkere maaltijd op tafel te krijgen. Mensen zeggen tegen mij: Sinds ik jou ken eet ik ineens gezond. Of, je stimuleert me gezond te eten. Het is namelijk zo simpel.... En als je de hele dag activiteiten doet, in de volle zon zit, soms onregelmatig slaapt, dan heb je ook goede voeding nodig anders ga je op lange termijn vermoed raken.
'S morgens eet ik havermout met cacao, honing en rozijnen, 's middags fruit, en 's avonds veel groente. Dat voelt voor mij als genoeg. Ik begin ook steeds meer de reis te waarderen en te genieten. Maar ook steeds meer zin te krijgen de plekken te bezoeken die nog gaan komen!

Donderdag vertrek ik naar Uyuni, Bolivia met een 4x4 transfer met een paar andere mensen. Dit scheelt me 6 uur reistijd voor 15 euro. Dat heb ik er graag voor over :).
Donderdag zie ik Stephanie weer, die op tour is gegaan voor 3 dagen, en vrijdag Daphne. Ik ben niet met die tour mee gegaan omdat ik afgesproken had met Daphne de tour te doen vanuit Uyuni.

Vandaag een dagje rust voor mij maar je weet nooit wie of wat je tegenkomt. Meestal gebeurt er wel wat of kom je iemand tegen waar je samen mee kunt optrekken