Calama en San Pedro

Lekker zo'n korte vlucht naar Calama. Ik was aan het wachten op de ruimbagage en stond naast een dame. Ik vroeg haar of er ook bussen reden vanaf het vliegveld naar het centrum. Toen zei ze, maar je mag wel meerijden hoor! Ik woon niet in het centrum maar we brengen je wel even. Haha dat was leuk!
Ik kwam 's avonds aan in een mijnwerkers stad midden in de woestijn. Echter, het is een hele rijke stad door de koperindustrie maar ook heel veel mijnwerkers. Het hostel waar ik wilde slapen zat helemaal vol met mijnwerkers! Toen ik binnen kwam stond er een drinken vent verhaal te halen over iets wat ik niet goed kon verstaan, het ging over geld, en dat hij ergens anders iets veel goedkoper kon krijgen of zoiets. Beetje vervelen zo'n vent maar ze zullen daar wel vaker last van hebben.
Ik had m'n kamer maar ik wilde nog even naar een winkel voor water en fruit voor de nacht en m'n ontbijt. Lekker cactusfruit, mango en sinaasappels gekocht.
Toen ik vanmorgen naar een busstation liep had ik net de bus naar San Pedro gemist, balen want ik moest nu 2,5 uur wachten. Maar goed, ik zit nu lekker onder een boom in de schaduw aardbeien en verse zwarte olijven te eten :). En ik moet nog even geld pinnen want ik ga niet wachten tot de pinautomaat weer ergens kapot is...
-------

Busritje gehad gister van Calama naar San Pedro. Bij het kopen van het buskaartje kwam ik in aanraking met de emotionele vergiftiging van de dames die de kaartjes verkocht. Wat een kutwijven. Hun telefoon was belangrijker dan de klant die wachtte om een kaartje te kopen. Lost joy in life, zullen we maar aannemen. De dame verkocht mij het kaartje maar ik moest 2,5 uur wachten tot de bus ging omdat ik m net gemist had. Dus ik vroeg of mij tas even achter mocht liggen zodat ik boodschapjes kon doen. Dat kon wel, maar dan moest ik 2 dollar betalen.... Nou ja, niet graag, maar goed, ik had ook geen zin om te zeulen. Ik wilde naar het toilet, moest ik ook betalen. Dus ik liep het toilet binnen en dat wijf komt me achterna om me te vertellen dat ik moest betalen snel ook... Dat schoot echt in het verkeerde keelgat, domme trut. Ik zei haar dat ze rustig moest doen, ging naar het toilet en gaf haar het geld. Toen ik mijn tas wilde hebben vlak voor het vertrek wilde ze mijn ticket, bewijs van dat het mijn tas was, terwijl ik de enige was met een tas in dat hok. Ze zei: ticket!!! Ik kon m'n ticket zo snel niet vinden en merkte een soort van boosheid bij haar, frustratie of jaloezie.

In de wachtruimte zat ik tegenover een dame die in verwachting was van een tweeling. We kwamen aan de praat, en kon het Spaans goed volgen omdat ze rustig sprak. Tijdens de trip vroeg ze of ik bij haar thuis wilde eten. Ja graag, heel leuk!

Na 3 hostels bezocht te hebben die óf vol waren óf me probeerde te neppen met de dubbele prijs, 30 dollar voor een dorm met 4 andere mensen, kwam ik bij een leuk hostel waar ik intussen veel leuke mensen heb ontmoet waarmee ik vanmiddag een tripje ga maken. We huren een fiets of gaan een stuk lopen.

Het is een stuk lopen geworden. Ik ben samen met Jan uit Frankrijk een stuk gaan lopen. Hij heeft afgelopen jaar 25000 km gelift vanuit Québec naar eindbestemming Santiago, Chili. Enige keren dat hij heeft betaald voor z'n reis is geweest tussen Panama en Colombia, waar je alleen per boot of vliegtuig kunt reizen, en tussen Uyuni, Bolivia, en San Pedro de Atacama Chili omdat dit praktisch onmogelijk is.
We hebben gelopen naar Valle de Coyote(of iets dergelijks). En ja....midden in de woestijn, en geen idee waar het was. Wat bleek, om een lang verhaal kort te maken, en dat lijkt wel iets cultureels, hij zei rechts maar het was links. Wat blijkt, als mensen het niet weten zeggen ze liever 'iets' dan niets, dus gokken ze zodat ze zich niet hoeven schamen dat ze iets niet weten. Niet de eerste keer dat ik dit meemaak en meer mensen die dat ervaren. Dus wij lopen en lopen en lopen maar niks vinden.... Toen we een lift kregen van mensen vonden we de plek, waar we links moesten gaan. Prachtig uitzicht, soort canyon-achtig uitzicht! Ondanks 4 uur zon, ging die Fransman nog even Sandboarden in de woestijn. Dat wilde ik ook wel maar was kapot en nog steeds. Beetje pingpong spelen in de binnentuin en goed eten. Morgen weer fit als een hoentje :))